Gürültü ve yaşam üzerine...

Yine, yine, yine uyandırıldım. Sabahın köründe kendi hoşlandığı müziğimsiyi bize de dinletebilmek için bangır bangır açan insanların sağında, solunda, altında oturan bir insan olarak yine uyandırıldım. Kendimle hesaplaştım, yaşamla hesaplaştım. Çözebildim mi sorunu? Evet! Yatağın başındaki demiri delicesine duvara vurarak çözdüm ama!İnsaniyet çerçevesinde değil, görgü çerçevesinde değil! "Onlara" göre ve "onlar" gibi çözdüm! Şehir yaşamını bilmeyen milyonları apartman denilen mezarlara tıkarsan böyle olur işte. Dünyanın bu coğrafyasında doğmak bu kadar mı yaşamın önüne engel olur ya? Bir sürü laftan anlamaz, şehir yaşamını bilmez, empatinin "e"sinden habersiz insan sokaklarda dolanırken kendi evinde huzur bulmayı beklemek delilik değil midir? Deliriyor muyum, ölüyor muyum yoksa...Nefes alan bir ölü mü olacağım ben de?