Uyku...oradaysan gel!

Sabaha karşı 6'da uyandım. Bir daha da uyuyamadım. Oysa ne gürültü vardı ne de başka birşey. Üstelik gözümden de uyku akıyordu.Ama içimi huzursuz eden birşeyler var. O yüzden uyandığım anda tedirginliğim başlıyor. Yavaş yavaş "insomnia"ya doğru kayıyorum belki de. Bir ertesi günün çok da renkli birşeyler getirmeyeceğini bilmek de belki etkili oluyor bunda. Ya da yine o kahrolası, içi sıkılan ruhum oyun oynuyor bana! Saat 9'a kadar ısrarla yatakta debelenirken kısa bir süre dalmışım...Dalmaz olaydım.Kafamda gezinen hain tilkiler rüyama girdi tabii!Çok korkunç bir rüya gördüm.Uzun zamandır bu kadar etkilendiğim bir rüya/kabus olmamıştı oysa. Hala canım acıyor, hala düşündükçe içim ürperiyor. Kimseye de anlatmadım...Anlatılmaz derler...Anlatsan neye yarar hem?Neyse işte...Fight club'da aslını tam hatırlayamadığım bir cümle ediyordu kahraman...Yaklaşık olarak "uykusuzluk çeken insan aslında gün içinde hiç uyanık olamaz" gibi birşeydi sanırım. Ne çarpıcı bir cümle. Bütün gün tüm yetilerim uyudu zaten. N'apsam, nerelere gitsem???