Yaşanılası bir yaşam (mı)(?)

Şöyle bir göz attım bloguma. Ya hiç mi ilginç birşeyim kalmamış benim yazacak. Gerçi günlük bu değil midir? Ya aşık olduğumuzda ya da mutsuzken yazarız ya. Çok yopunsa kafamızı meşgul eden düşünce o zaman bir tek ona anlatarak rahatlarız. Kimse bilmesin isteriz. Yalnızca biz ve bize katlanmak zorunda olan kalemimiz...Şimdilerde klavye oldu tabii o emektar kalem. Ama burada durum farklı. Birileri okusun istiyorsun içten içe. "Ben de senin gibi hissediyorum" diyen birileri çıksın diye bekliyorsun. Ama bir bakıyorsun anlatacak birşeyin kalmamış. O kadar sıradanlaşmışsın ki...yazamıyorsun...
Tamam tamam:) Uzun lafın kısası anlatacak hiçbirşeyim yok yine...En son tatilde olmuştu herhalde. Aslında tatilden kalan çok şey var ama resimlerle desteklemek istiyorum onları. Resimler evde. Eve gittiğimde saat akşamın 8.30'u oluyor. Pek birşey ile ilgilenemiyorum. Dün akşam erken kaçtım mesela işten. Koşa koşa Cold Case, X Files, CSI New York sıralamalı dizileriMİ izlemek için eve gittim. Gece rüyamda bile dedektif olmuştum, o kadar izlemişim yani. Bizim uzun zamandır her Pazar'ımız böyle geçiyor kocamla...O da bayılıyor. Dün bir de yeni keşfettiğimiz yengeç etiyle mezelediğimiz şaraplarımızı içtik! Peh gören de sosyete sanır. Ama süper meze oldu. Surimi...Tavsiye ederim. Sabah bu kez kapıcının "Uguuuuuuuuuuuuur" diye çığırmasıyla uyandım. Küfrederek tabii. Yok uyku bana haram olmuş. Bari verimli birşeyler yapsam diyorum. Mesela sabah progamında yağlı poğaçaları yiyerek aldığım kiloları versem. Motora binsem ya da. Aylarca aradım ben o motoru. Ama binemiyorum. Tatilde tekirim (kocam) motordam düşmem konusunda gerekli katkıları (ya zaten ikimiz de zayıf değiliz. Bir de niye arkamda oturup motorun çantasına yaslanıyor ve minicik motorun ön tekerleğinin yerden kalkmasına sebebiyet veriyorsun ki!?:) ) esirgemdiğinden beri bir ürkek oldum. Dizimde zaten birkaç yıldır bir sorun var. Sen kalk o diin üstüne düş! Adım atamadım kaç gün. Topallayarak merdivenlerini çıkıyordum otelin. Hmm..Tam brainstorming oldu..Nereden başladım nereye geldi konu!Dün bir arkadaşımla konuştuk telefonda.
O: Eeeee, anlat bakıyim. Sende vardır bişiler
Ben: Yoo....uyuz uyuz oturuyorum. Hiçbir şey yok..
O: Hadi canım senin anlatacak birşeyinin olmadığı görülmüş şey mi?
Ben: (İç ses: İçimi acıttı bu gerçek) Eeee...mmm...bugün öyle işte..Sen anlat bakıyim tatilde ne yaptın? Uçak nasıldı?
O gideli sadece iki hafta olmamış mıydı?Ondan önce de ben iki hafta yoktum. Yani bu sürede bile çöküşüm bu kadar hızlandı mı? Neçabuk eriyorum. Artık tüm süreç hızlandı. Küçük kurtalr beynimi kemiriyor ve ben ilk kez hakkında gülecek birşeyler bulamıyorum...
Bir de sabah geldim "Müdür daha erken gelsin diyor" dediler...Tamam 11'de işe gidilmez ama napıyim haberleri daha erken yazdığında da erken bitiremiyorsun ki burada işini...Yarın daha erken gelmeye çalışıcam. ama 10.30'u geçer bence.Daha fazla trafik canavarlığı yapamam. Benzin ucuz bişi değil ki!
:) Böyle işte...Güneşimin altında anlatacak yeni bir hikayem yok...

Not:Resimdekinin adı da "Bilmiş":) Bunun ismini ben koydum. polonezköy'de göl kenarında ikamet ediyor kendileri...