Aynaya karşı - sohbet-

Çok yorgunum be Wanna, hem de çok. Hani bazen diyorum ki "bir uyusam ve bir daha uyanmasam"; bazen de "bir uyusam, aylar sonra uyansam" oluyor aklımdan geçen. Bir "oh" diyecek boşluk istiyorum hayattan. Kafamı toplayabilecek, ne yapacağıma karar verebileceğim. Ama nerede, nasıl? Her gün daha çok nefret ettiğim bir şehirde yaşayarak mı? Eski yaratıcılığımdan, yazıya duyduğum aşktan geriye hiçbir şey kalmadığını görüp kahrolarak mı? Yorgunum be Wanna. Üstelik neden yorgun olduğum konusunda hesap vermek zorunda olmaktan daha da çok yorgunum! Bazen diyorum ki hiç bir ses olmasa, hiçbir yüz...Yalnız başıma! Sadece BEN, gözlerimi kapasam. Şu içine ettiğim hayatıma bakıp doya doya ağlasam. Sonra gelir mi aklım başıma? Ne zaman sevinçle kalkarım yataktan? Ne zaman yerimden kalkıp gitmek kolay gelir? Ne zaman severim kendimi? Hiç değil mi? Hiçbir zaman....