Köpek

Sabah hafif yağmur vardı ben işe gelirken. Her gün geçtiğim bir ara sokağa geldiğimde kenarda yatan bir köpek gördüm. Yağmurun altında. O da beni gördü tabii. Araba daha yaklaşmadan ayağa kalktı, saldırı pozisyonu aldı. Ben de iyice yavaşladım ki ona zarar vermeyeyim. Sonray anından sessizce geçtim. O da bir süre arabanın yanında koşup havladı. Sağa dönerken aynadan baktım ne yapıyor diye. Arkamdan bakıp kendi kendine sağa sola birkaç "hauww" savurdu...Ve gözden kayboldu...
Gülümsetti beni sabah sabah. Ben yolumda giden bir arabaydım yalnızca, o ise -nedeni sadece genetik kodlarında yazılı bir saldırganlık/bekçilik durumu olsa da - geçen arabalara öfke duyan bir sokak köpeği. Halbuki ne kalkmasına gerek vardı, ne koşturup kendini yormasına... Ama o öfkesini yenemedi. O "istemediği" şey oradan her geçişinde koşacaktı belli ki! Kendimi o köpeğe benzettim bu sabah. "İstemediğim" şeyler kendi hallerinde akarken hayatta ben sürekli onlara "hauww"layıp kendini yoran köpek olacağım. Onlar akacak, ben takılacağım. Herşeyin üstesinden gelebilecek donanıma sahip olna ben, genetik kodlarımın esiri yorgun bir köpek olacağım... Gülümsettin beni köpek. Gel arkadaş olalım!