Yoksun!...

Aşkım! Biliyorum bir gün burayı okuyacaksın. Seni sevdiğimi her gün söylememe rağmen burada da görünce bundan hoşlanacaksın. Biliyorum çünkü şımarmayı seversin. Tekirim, bugün yoksun. Seninle birlikte bütün 'mana'larım yitti. 'Eve gelmeler' anlamsızlaştı. Ezbere sürdüm bugün arabayı. Şimdi sensiz içiyorum. Güzel yüzünü, parmaklarını, elindeki o yara izini, gamzeni, saçındaki her bir dalgayı tek tek özledim...İlk ayrılığımız bu ve her gün, her şeyden sonra sana koşan ben bugün 'hedefsiz kaldım!'...Aylardır benle uyanman, bana sarılman, bana inanman sayesinde ayakta kaldım. Canım her sıkıldığında sana aşık olduğum o ilk günü anımsadım!Bana bugün yazdığın gibi, bir gün bütün bu yaşadıklarımıza 'uzaktan' bakmak istiyorum. Buna inanmak, seni yeniden doyasıya yaşayabilmek için neler vermezdim???!!! Aşkım, sensiz 'hangi' güne uyanacağım? Yeniden doğsam yine sana aşık olmak isterdim tekirimmmm!