Benim Hikayem

Hiç tanımadığınız birine dair içinizde uyanan o tuhaf merakın son noktasındasınız...

Çarşamba, Aralık 20, 2006

Ömrümü tüketti bu şehir!

Bugün ne bunaltıcı gündü! Ne zaman nalsam soluğu blogda almam da blog ile aramdaki çarpık ilişkinin bir göstergesi galiba!:) Bugün okuldan erken geldim eve. Multu mesuttum. Ama yine üst katta yaşayan insan suretindeki yaratıklar öyle çok gürültü yaptılar ki birkaç saat içinde hayatımdan soğudum yine. Tamam, defolup gideceğiz işte bu evden. Direnmeyeceğiz! Ama bir huzur verin ya! İnsan ayağında 5 cm topuklu terlik giyip evi 3 saat boyunca durmaksızın nasıl arşınlar ya? Bunlar cyborg falan mı acaba? Ben bazen yerimden kalkıp mutfağa gitmeye üşendiğimden aç kalıyorum da bu insanlar nasıl hiç oturmadan, evden hiç dışarı çıkmadan, çocuklarına bir hava aldırmadan sürekli bir apartman dairesini müstakil evmiş gibi keyiflerince kullanabiliyorlar?
Çünkü Türkiye'deyiz. Saygısızlık bir meziyet adeta. Cahil ve görgüsüz aileler çocuk yetiştirmeyi ve evde yaşamayı insanları maksimum rahatsız etmek olarak algılıyor. Onların çocukları da büyüyüp vatana millete bir tek gürültü ile katkıda bulunuyorlar. Polise gidiyorsun "Savcıya!" diyor; savcıya gidiyorsun "ha ha ha güldürmeyin beni. Nerede yaşıyoruz. Açtığınız davaya ödeyeceğiniz paraya değmez. Türkiye'de gürültüye karşı adam gibi yasa yok" diyor.
Olmaz ki ama! sonra Avrupalılıkmış, AB imiş. Geçin Allahaşkına! Coğrafi değil kültürel bir sorun bizimki. AB'li olmak değil Avrupalı olmak gerek. Yani bizim 5 nesil daha olamayacağımız şey! Ne dışarıda sıraya girmeyi bilir, ne trafikte adam olmayı bilir, ne apartmanda yaşamayı bilir! Cahildir yine de kendini beğenir, ne bir kitap okur ne doğayı korur, fırsat buldukça sokak hayvanlarını tekmeleyip tatmin olur! Topunuzdan ve topunuzun yetiştireceği çocuklardan nefret ediyorum. Keşke toplumda bazı ayrımlar yerli yeirnde olsaydı da biz de akşamları hafif müzik dinleyen, kitap okuyan, çalışan, eve yorun gelen, dinlenmek isteyen, üreten ve yaratmaya çalışan adam akıllı insanlarla birlikte yaşayabilseydik! Defolup gitmedikçe buralardan huzur yok bana!
Yani hiç huzur yok bana!
Kustuğum nefretten ötürü hassas okuyuculardan özür dilerim...........................................................

2 Bidilar:

At 12/30/2006, Blogger Ufuk Ilter said...

Arayanlarbulamaz sitesi, iyi bayramlar, mutlu yeni yıllar diler efendim.

 
At 12/31/2006, Blogger Wanna Run said...

Teşekkür ederim. Aynı şekilde en iyi dileklerimi kabul edin lütfen:)

 

Yorum Gönder

<< Home